သူ ့ကဗ်ာေတြဖတ္ဖူးေတာ့
သူ ့ကုိမသိစိတ္ကေတြ ့ခ်င္ေနမိတယ္
သူ ့ကဗ်ာေတြက
တခါတရံ ရာဇဝင္ဓါးတစ္ေခ်ာင္းလုိ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆီဦးတည္ပ်ံသန္းေနတဲ့ၾကဳိးၾကာငွက္တစ္ေကာင္လုိ
အရိပ္မရတဲ့အပူသည္တစ္ေယာက္လုိ
လင္လယ္ကုိမခ်စ္ျမဳိ ့တဲ့ တံငါသည္တစ္ေယာက္လုိ
အေမွာင္ထုကုိထုိးခြင္းကုိယ္ပုိင္အလင္းနဲ ့ခရီးနွင္ေနတဲ့ပုိးစုန္းၾကဴးလုိ
နဴးညံ့သင္းပ်ံ ့တဲ့ စံပါယ္ရုံေလးလုိ
စစ္ေျမျပင္ထြက္ေတာ့မယ့္အျဖဴေရာင္အလံတစ္လက္လုိ
ဂ်စ္ပစီေတြရဲ ့လမ္းေဘးသီခ်င္းလုိ
ေကြးေသာလက္မဆန္ ့မွီ နဲ ့ဆန္ ့ေသာလက္မေကြးမွီၾကားက
စိတ္ေျခာက္ျခားေနတဲ့အနဳမာနတရားေတြလုိ
တံလွ်ပ္ေတြကုိမုန္းေနတဲ့ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းလုိ
နွလုံးသားဒဏ္ရာရေနတဲ့က်ားနာတစ္ေကာင္လုိ
မျမဲတဲ့သခၤါရကုိညႊန္ျပေနတဲ့ေန ့ရက္နာရီေတြလုိ
ဆယ့္ႏွစ္ၾကဳိးကြ်မ္းတဲ့ေခတ္ပ်ဳိမေလးလုိ
ၾကယ္မစုံလမစုံတဲ့ေျခသားလံုးတုိင္အိမ္ကေလးလုိ
ေခတ္ကုိပခုံးထက္ထမ္းျပီးဝကၤပါကုိမွလမ္းသလားခ်င္ေနတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္လုိ
သူ ့ဆႏၵကုိကဗ်ာေတြအျဖစ္ဖန္တီးျပေလာကကုိလွေစခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္
ဗုဒၶတရားေတာ္မွာ
“လူေတြဟာေဆြမ်ဳိးမေတာ္သူမရွိဘူး”တဲ့
အံ့ၾသစရာ
တစ္ေန ့ေတြ ့မယ့္ေတြ ့ေတာ့ အေဝးကြ်န္းတစ္ခုေပၚမွာ
သူ ့ေက်ာပုိးအိတ္ထဲက မိသားစုနဲ ့ကဗ်ာေတြကုိထုတ္ျပ
ကမၻာၾကီးကုိမွ်ထမ္းဖုိ ့
ကြ်န္ေတာ့္ကုိပါ(ကဗ်ာေတြနဲ ့) လမ္းျပသြားခဲ့တယ္
ၾကယ္ ...။.....။
လင္းလက္တာရာ(သုိ ့) ကုိလင္းအတြက္ အမွတ္တရ
ရာဇာမ်ဳိး(အင္းကုန္း)
No comments:
Post a Comment